منابع کهن بیش از این درباره او چیزی ننوشته اند، ولی در نوشته‌های متأخران آمده است که امیّة بن سعد بن زید طائی ساکن کوفه و از تابعان و اصحاب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) بود و در غزوات و جنگ‌ها به ویژه جنگ صفین حضور داشت.
او با شنیدن خبر آمدن امام حسین (علیه‌السلام) به کربلا، در ایام «مهادنه» (ایّامی را می‌گویند که بین دو سپاه مذاکره بوده است و کار به جنگ نیانجامیده است.) به همراه شماری دیگر از کوفه خارج شد و در شب هشتم محرم به کاروان حسینی پیوست و با آن حضرت (علیه‌السلام) بود تا آن که در روز دهم محرم در حمله نخست سپاه عمر سعد، همراه شماری دیگر از یاران امام در مقابله با آنان به شهادت رسید.
